Vanaf het terras op de bovenverdieping kijk je uit over de omliggende huizen, maar op de binnenplaats, aan het zwembad of in de loungehoek lijkt Gelderland ver weg en de Middellandse Zee dichtbij. De illusie van een eeuwig vakantiebestaan is compleet in deze villa, die een grote mate aan wooncomfort op een relatief klein kavel concentreert. “Ik wilde alleen niet zover gaan er ook nog palmen in potten te plaatsen,” zegt de bewoonster. Boxxis Architecten is erin geslaagd op een relatief bescheiden aantal meters een woning te laten verrijzen die toch niet compact of klein overkomt.
Beschermd tegen inkijk
Het huis is gebouwd op een hoek, maar goed beschermd tegen inkijk vanaf de twee straten. De hoge planten in de voortuin fungeren als een soort groene buitenvitrage. Langs de rechterkant is een carport en een zij-ingang voor fietsen. De entree lijkt standaard, maar blijkt al direct bij binnentreden de eerste verrassing die de villa herbergt: de trap die naar boven leidt ontbreekt. Bovendien wordt de aandacht van de bezoeker al snel getrokken naar de keuken, die zich achter de stalen deur met glas bevindt.
Dichtgetrokken vitrages
“Ik wilde een trap in het midden’’, zegt de bewoonster. “Die trap is tegelijk de scheiding geworden tussen de keuken en de woonkamer, want de benedenverdieping is feitelijk één grote ruimte.” Een ander opvallend item is de dichtgetrokken vitrage tussen de binnenplaats en de keuken. Ook dat is een doelbewuste keuze, zegt ze: “In de warmere maanden zijn we een groot deel van de dag en avond buiten, maar in de koudere leven we binnen. In beide gevallen willen we niet steeds geconfronteerd worden met het andere deel van het huis. Is het lekker weer, dan zijn we aan het zwembad. Is het koud en nat, dan zijn we binnen met theelichtjes en kaarsen. We gaan niet buiten zitten koukleumen onder een terrasverwarmer in het donker. Het is dus ook een kwestie van optimaal genieten van de sfeer.”
Voor Wijnand Thomassen, eigenaar van Boxxis Architecten in Barneveld en ontwerper van de villa, vormde de beperkte oppervlakte van de kavel de grote uitdaging. “Mijn opdrachtgeefster had een behoorlijk programma van eisen, maar het moest allemaal op minder dan zeshonderd vierkante meter worden gerealiseerd. Tegelijk houd ik niet van een rechttoe-rechtaan indeling, van voorspelbaarheid. Ik wil dat je in een woning verschillende routes kunt volgen, dat er hoekjes zijn waarachter iets nieuws te ontdekken valt. Dat is allebei wonderwel gelukt in dit huis.”
Kleine suite
Toch is er ruimte voor drie kinderen, die elk hun eigen kamer hebben op de bovenverdieping, waarbij die voor de thuiswonende dochter zelfs eerder een kleine suite is, compleet met terras en eigen badkamer. De kamers liggen aan een lange gang die eindigt in een kleinere hoekkamer. Aanvankelijk zou die de functie krijgen van was- en strijkruimte, omdat je de strijkplank dan altijd kunt laten staan. Uiteindelijk werd het een klein thuiswerkkantoor. Opgroeiende kinderen hebben impliceert automatisch dat hun kamers ooit leeg komen te staan, maar met een veranderde functie is bewust rekening gehouden. “Nu maken twee studerende kinderen er nog geregeld gebruik van, later zullen het logeerkamers worden, bijvoorbeeld voor klein-kinderen”, zegt de bewoonster. “Een functie hebben ze dus voor altijd.”
De masterslaapkamer en badkamer is op de begane grond gesitueerd en wel in een vleugel die tegelijk de binnenplaats helpt vormen. Vanuit bed is er zicht op het zwembad. Het is opvallend hoe compleet de achter-kant is: er is een terras om te eten, om te loungen, er is een buitendouche en zelfs een klein poolhouse. Schuttingen houden de buitenwereld uit het zicht. De planten die de binnenplaats vergroenen, mogen dan niet tropisch of subtropisch zijn, ze zijn wel winterhard en verlenen de achter-tuin hoe dan ook een zuiderse allure. Hetzelfde doet het contrast tussen het zwart van de achterwand en het wit van de zijmuur en zelfs de hoogte van de masterbedroomvleugel. “Ik heb de inrichting grotendeels zelf bedacht, dus ook die van de binnenplaats, maar ik vond het daarbij belangrijk niet te overdrijven. Mensen vragen me weleens of ik me hier-voor op Spaanse huizen heb gebaseerd. Ik kom er graag, maar ik heb geen speciale band met het land en dus ook geen Spaanse elementen in het ontwerp moeten aanbrengen. Een permanent vakantiegevoel, dat zocht ik wel.”
Sterk privaat karakter
Deze Gelderse villa is in twee opzichten bijzonder en wellicht toonaan-gevend. Het eerste is de beperking in oppervlakte. Het is dus mogelijk spaarzaam om te gaan met vierkante meters zonder daarvoor concessies te hoeven doen aan het ruimtelijk comfort. Het tweede is het sterk private karakter. Midden in een dorpswijk, nota bene op een hoek en temidden van andere, deels typisch Nederlandse woningen, staat nu een villa die – in ieder geval wat de achterkant betreft – lijkt overgeplaatst uit een Mediterraan land. Aan het zwem-bad, vanuit de woonkamer of de slaapkamer is die illusie overtuigend en permanent. De druilerige Hollandse werkelijkheid blijft letterlijk en figuurlijk altijd op de stoep.
Fotografie: Charlotte Kap
