Een langgevelboederij is prachtig, maar de historische bouwstijl impliceert helaas vaak ook een comfort dat niet langer van deze tijd is. Dit Brabantse echtpaar besloot het bedrag dat in de renovatie van hun boerderij moest worden gestopt liever in een nieuw pand te investeren. Ze verkochten hun woning en bouwden op een perceel even verderop een replica, maar dan helemaal volgens hun eigen wensen en energieneutraal.
Indrukwekkende voordeur
Met zijn rieten dak en langgerekte vorm lijkt de woning inderdaad een spiegelbeeld van de verderop gelegen boerderij die de eigenaren eerst bewoonden, maar die gelijkenis is er vooral van een afstandje. Dichterbij vallen de verschillen op. Zo is de entree typisch van deze eeuw, met een vide, een brede en indrukwekkende voordeur en een open trap die naar de verdieping leidt. “In de praktijk gebruiken we ze nauwelijks, maar we vonden wel dat ze bij het huis hoort”, zegt de bewoner. “Iedereen benut de achterom. De verdieping is bovendien uitsluitend bedoeld voor logés. We hoeven er niet bepaald elke dag te zijn.”
Eigen draai
De woning is ontworpen door Maarten Relou, van architectenbureau DonkersRelou in Gemert. “Wij hebben in Brabant veel van dergelijke huizen gemaakt maar er wel onze eigen draai aan gegeven. Als je te strak in de langgevelleer blijft wordt zo’n boederijwoning te sober. Wij verwerken dus knipogen naar andere stijlen in ons uiteindelijke ontwerp. Voor deze opdrachtgevers was het ook erg belangrijk dat de woning een warme uitstraling had en een hoge mate van eigentijds comfort bood. Voor dat eerste hebben we gezorgd in de keuze van materialen – vooral van eikenhout – voor het laatste via de techniek. Er was ook een vruchtbare wisselwerking tussen ons als architecten en de opdrachtgevers, omdat zij zelf niet alleen duidelijke eisen maar ook goede ideeën hadden.”
Onbeperkt zicht
De tuin is nog in aanleg. Er zijn boompjes geplant, er staat siergras rondom het zwembad en er is zelfs een plataan overgeplant van de langgevelboerderij naar hier. Dat dieren en kamerplanten meeverhuizen is niets bijzonders, maar een volwassen boom is een (kostbare) zeldzaamheid. Maar alles moet nog wel de hoogte in schieten en onder meer de tientallen zonnepanelen en de houten opslagplek achter in de tuin aan het zicht onttrekken. Vooralsnog zijn het vooral de honden die profijt hebben van het onbeperkte zicht en de vrije uitloop. “We kennen alle bewoners hier in de straat en we zijn blij dat ze onze buren gebleven zijn”, aldus de bewoonster. “Toen we het hoogste punt van de bouw bereikten, hebben we zelfs al iedereen in de straat uitgenodigd om dat te vieren. We woonden hier graag, we hielden van onze boerderij, alleen niet van de kilte in de winter. Het dubbele glas dat we daar hadden behoorde tot de eerste generatie, dan weet je wel hoe weinig warmte dat eigenlijk binnenhield. Wat ons niet beviel aan de oude woning hebben we achter ons gelaten, waar we naar verlangden hebben we in deze nieuwe volop kunnen realiseren.”
Zonder zonwering
In de woonkamer vallen de hoge ramen op – en het ontbreken van zonwering. “De architect heeft ze wel getekend, maar wij hebben ze geschrapt. Dit huis is zó goed geïsoleerd en we kunnen de boel zo goed koelen via de vloerverwarming, dat de temperatuur hier zelfs met een hittegolf aangenaam blijft. We wilden ook een knusse woonkamer. Deze ruimte is vooral voor onszelf bedoeld, om ’s avonds een film te kijken en te ontspannen. Daarom hebben we hier ook banken neergezet waar je eigenlijk met goed fatsoen niet in kunt zitten en vanzelf in gaat liggen.”
Exotische touch
Het hart van de woning is de keuken. Die is extra hoog gemaakt, wat weliswaar ten koste ging van een stukje bovenverdieping, maar de houten spanten goed doet uitkomen en de sfeer verhoogt. Geen enkel materiaal domineert en het eiken, marmer en metaal lijken allemaal perfect met elkaar in evenwicht. De hoorns van een groot rund hangen aan een van de muren, zoals er wel meer ‘western’-items elders in het huis staan, een exotische touch aan een interieur dat toch al allerminst kneuterig Hollands overkomt. Door de hoge ramen is zicht op een ruim terras en een zwembad maar vooral op een lange muur van natuursteen, waarachter zich de slaapvleugel bevindt. Het doet mediterraan aan, maar de inspiratie komt van elders uit Europa. “We reizen geregeld via Oostenrijk naar Italië en daar zie je natuursteen vaak toegepast in muren,” zegt de bewoonster. “We kwamen bij The Flagstone Company terecht als de leverancier, waar we in de showroom konden kiezen uit meer dan vijftig profielen, in één tot zeven verschillende kleuren. Daar hebben we wel even onze tijd voorgenomen.”
Gevoelsmatige verbinding
In de slaapvleugel is er tevens veel hoogte. Door de open hoogte zijn de eiken constructiedelen mooi zichtbaar. De ruimte in de dressing en badkamer is optimaal benut door inbouwkasten. De lichtbruine kleuren van vloeren en muren zorgen voor een gevoelsmatige verbinding met de rest van de woning. Hetzelfde geldt voor de stijl van decoraties en woonaccessoires. Nergens is het ‘overdone’. Er is gestreefd naar een warme sfeer die enerzijds gezelligheid kan oproepen en anderzijds rust, zoals hier in deze slaapvleugel.
Kleurechtheid
Natuursteen is op diverse plekken in de woning toegepast, in buitenmuren maar evengoed in de toegangspoort. Het zorgt ervoor dat de hedendaagse elementen die de woning de hoge mate van comfort geven stilistisch niet overheersen en ze toch een historisch karakter houdt. Met hun onregelmatige patronen en verschillende kleurschakeringen lijken de natuurstenen muren verworteld in het landschap, alsof de woning eromheen is opgebouwd. In werkelijkheid komen de stenen stuk voor stuk uit Italiaanse groeven. “Het is natuurlijk heel belangrijk dat er geen verkleuring van de stenen optreedt en er geen vocht tussen komt te staan,” zegt Dirk de Beer, teamleider projecten bij The Flagstone Company BV. “Daarom geven wij een kleurechtheid garantie van vijftig jaar. De stenen worden bovendien zonder cement gevoegd en in plaats daarvan verlijmd aan de achterkant. Zo krijg je dit fraaie en duurzame effect. Een effect dat de bewoners niet alleen zelf hebben gekozen maar ook gecreëerd, want mevrouw heeft de lange muur gemetseld en niet een van onze mensen. Deze bewoners hebben echt allebei twee rechterhanden en hebben veel van deze woning zelf gebouwd, maar dat zij -na een grondige voorbereidingstijd en onder onze supervisie – zo goed in staat bleek deze muur foutloos neer te zetten heeft ons toch wel aangenaam verrast.”
Fotografie: Jaro van Meerten
