Een modernistische villa die aan de rand van een natuurgebied staat kan onmogelijk worden vormgegeven als een gesloten doos. De bewoners kozen daarom nadrukkelijk voor openheid naar alle kanten, met zicht op zowel de straat als de tuin, en voor een grote vijver om de fauna nog wat dichter naar het huis toe te trekken. Tegelijk is deze villa energieneutraal en levensloopbestendig geworden. Vanbuiten zo natuurlijk, vanbinnen zo comfortabel mogelijk.
Imposante balustrade
Openheid is er ook in de woning: tot voorbij het einde van de lange gang maar ook naar boven, waar een imposante glazen balustrade de kamers van de verdieping afschermt. Het doorzicht accentueert de ruimtelijkheid van de woning, zonder ze te overdrijven. “We hebben het huis volledig laten onderkelderen, zodat we over drie volwaardige etages beschikken, maar je krijgt in geen enkele ruimte een balzaalachtige indruk”, zegt de bewoonster. “Ook voor de ondergrondse verdieping vonden we het belangrijk dat die geen bunker zou worden, dus wilden we ook daar een groot raam en zelfs een aparte toegang. We hebben er onder meer een fitness en een wijnkelder in laten installeren.” Naast de voordeur bevindt zich een kantoortje waar de bewoners administratieve werkzaamheden doen, de enige ruimte die opzettelijk wat kleiner is gehouden.
Tafel van drie meter twintig
Woonkamer en keuken zijn van elkaar gescheiden door een roomdivider. Het zitgedeelte dient onder meer voor televisiekijken, maar fungeert niet als het kloppend hart van de woning. “Dat is bij ons toch echt de keuken”, aldus de vrouw des huizes. “Aan de lange tafel ontvangen we onze gasten en zitten we ook zelf graag. Die tafel van drie meter twintig is heel belangrijk gebleken.” Ze is dan ook maatwerk, een ontwerp van Slangen Interieurbouw in Maastricht, dat alle meubelen in deze woning mocht plaatsen. “Er is gekozen voor luxueuze materialen van een hoge kwaliteit, en voor een afwerking in Fenix”, zegt mede-eigenaar en interieurarchitect Peter Geraedt. “Dat wordt gelaserd, met als voordeel dat je veel betere overgangen bij de zijkanten en het front krijgt en dus een nog mooiere uitstraling. We hebben door toepassing van dezelfde materialen – vooral hout – en motieven niet alleen in deze ruimte, maar in heel de woning een esthetische eenheid kunnen brengen.”
Natuur tot aan het raam
Vanuit de leefruimtes maar ook vanuit de slaapkamer is er zicht op en toegang tot de tuin. Voor de bewoners is het heel belangrijk dat ze zich verbonden kunnen voelen met de omringende natuur, een natuur die tot op het terras en aan het slaapkamerraam komt. “We hebben een vos, eekhoorns en, door de grote vijver, ook veel vogels”, zegt de vrouw des huizes. “Mijn man en ik hebben zestien jaar in Maastricht gewoond, maar hoewel we dol waren op de stad zochten we ook vaak de natuur op. De stad is nog altijd dichtbij maar nu we beiden niet meer werken niet langer dagelijks van belang. Een eigen zwembad vonden we overdreven; een vijver leek ons beter passen bij dit perceel. Voor ons was verder belangrijk dat we hier tot op hoge leeftijd zouden kunnen wonen. Vandaar dat de slaapvleugel op de begane grond is. De bovenverdieping is volledig gereserveerd voor onze kinderen en kleinkinderen. Ze hebben er de beschikking over eigen slaapkamers en een badkamer. Dat biedt hun voldoende privacy als ze hier komen logeren.”
Vanzelfsprekende overgangen
De tuin was drie jaar geleden slechts een kaal bouwperceel. Dat moest worden getransformeerd in een stuk groen dat de directe omgeving van het huis moest verfraaien met een bloemen- en plantenpracht en verderop een vanzelfsprekende overgang moest creëren met het natuurlandschap. Geen geringe opgave, een die werd overgelaten aan hoveniersbedrijf Lemmens in Sittard. “We hebben gezorgd voor blikvangers nabij de woning, voor planten die het hele jaar door groen blijven, maar ook voor eyecatchers die blijven verrassen”, zegt Pascal Lemmens. “Een tuin moet aantrekkelijk zijn in alle seizoenen en eigenlijk ook dag en nacht. Daarom is ook de juiste aanlichting van de tuin heel belangrijk voor de beleving ervan. Ook die hebben we dus mogen aanleggen, evenals de vijver. Ten slotte wensten de bewoners geen al te intensief onderhoud. Je kunt dat natuurlijk overlaten aan de hovenier, maar wij hebben ervoor gekozen enerzijds een robotmaaier neer te zetten en anderzijds voor een computergestuurde beregeningsinstallatie te zorgen. Maaien en sproeien worden zo al niet meer nodig. Je bent niet aan het zwoegen in je tuin, maar ervan aan het genieten.”
Eén ontwerp
De woning werd ontworpen door Lab32 Architecten. “Jaren geleden hebben we een keer een huis van deze architect gezien in de buurt van Maastricht en toen zijn naam genoteerd, voor het geval dat”, zegt de bewoonster. “Toen we dit perceel over de grens konden kopen, hebben we hem direct gecontacteerd. Zonder een andere architect te vragen en zelfs zonder Clark diverse ontwerpen te laten maken, was het meteen een schot in de roos. Op een aantal kleinere wijzigingen na bleek zijn eerste idee precies dat te zijn wat ons voor ogen stond.” Clark Teensma kan dit alleen maar beamen: “De opdrachtgevers wisten precies wat ze wilden. Ze hadden een groot perceel gekocht maar wilden een huis op menselijke maat. We stonden allebei open voor de ideeën van de ander en dat werkt altijd prettig, maar als architect moet je ook weten hoever je kunt gaan. Deze mensen hadden bijvoorbeeld ook oudere meubels meegenomen uit hun vorige woning waarmee ze de nieuwe een persoonlijk accent wilden geven. Die detaillering, daar wil ik me nooit mee bemoeien, heel terecht overigens, want het resultaat is heel geslaagd.”
Maar de grote kwaliteit van deze woning is niet alleen de vernuftige constructie of de fraaie inrichting, noch enkel de prachtige tuin, maar de perfecte combinatie van interieur en exterieur. Vanuit het comfort van hun huis kunnen de bewoners overal genieten van het zicht op het groen, dichtbij en veraf, en er ook in enkele stappen middenin staan. Die nabijheid geeft rust en zelfvertrouwen. “We hebben nooit de gordijnen dicht en geen rolluiken voor de ramen”, zegt de vrouw des huizes. “Dat is vooral een teken dat we ons hier erg op ons gemak en dus ook thuis voelen.
Fotografie: Patrick Meis
