Een modernistische stijl staat garant voor aspecten als openheid, efficiënt ruimtegebruik en wooncomfort, maar de warmte en persoonlijkheid komen voort uit de materiaalkeuze. In deze villa aan de rand van Rotterdam hebben de architecten het modernisme een warme en esthetische jas gegeven. Het resultaat is een thuis, op maat van de opdrachtgevers, en een woning met klasse die verrast en blijft verrassen.
Subtiele ronding
Zelfs ver van de eigenlijke stad is bouwgrond schaars geworden. De bewoners van deze villa kochten daarom een bebouwd perceel en lieten de daarop staande jaren zeventig bungalow slopen. Toch is er iets van dat decennium in de nieuwbouw geslopen, want ‘the seventies’ waren een tijd waarin er, na de kleurenexplosie en het kunststof van de jaren zestig, opnieuw geëxperimenteerd werd met natuurlijke materialen en warmere kleuren. Hoewel duidelijk modernistisch in stijl is de woning bovendien niet uitgesproken hoekig. Al aan de voorkant, bij de entree, heeft Jasper Deurloo van NEAR Studio met een subtiele ronding gewerkt en bruin notenhout gecombineerd met baksteen in plaats van beton. De verhoogde oprit en de brede treden die naar de voordeur leiden, geven de indruk dat de woning een beetje zweeft boven de omgeving – een optische illusie die ook in de tuin is bewerkstelligd via staptegels. Dit is, met andere woorden, een woning met een verrassende, zelfs fascinerende architectuur. Wie hier op bezoek komt, zal elke keer even blijven staan om de gevel te bekijken.
Gewokkelde trap
“We hadden hiervoor ook al een mooi huis – een jaren dertig woning – maar dat was bestaande bouw. We wilden één keer zelf bouwen en iets neerzetten dat helemaal volgens onze wensen was ontworpen, een thuis waar onze jonge kinderen konden opgroeien”, zegt de vrouw des huizes. “Met deze architecten hebben we een vruchtbare samenwerking gehad. Ze luisterden heel goed naar onze wensen maar kwamen zelf ook met veel suggesties. Over sommige daarvan hebben we echt wel twee keer moeten nadenken. De metalen trap tussen entree en keuken bijvoorbeeld: hoe zou die ogen en zou hij wel goed geplaatst kunnen worden? Hij is gewokkeld vrij bijzonder, vonden we. Maar toen hij er stond was hij meteen letterlijk en figuurlijk niet meer weg te denken. En zo is het hele proces verrassend verlopen, verrassend intensief maar ook vlot. Binnen anderhalf jaar konden we er intrekken.”
Ton sur ton
Ook het doortrekken van de gebogen houten lattenwand aan de achterkant van de keuken was zo’n suggestie die gewaagd klonk maar heel vanzelfsprekend leek toen het eenmaal werkelijkheid was. “Er zijn hier nergens abrupte overgangen”, zegt de architect, “ook omdat we zoveel aandacht hebben besteed aan de juiste kleurkeuze. Het is een huis dat werkelijk ton sur ton is geworden, zowel binnen als buiten.” De keuken heeft hierdoor niets van een klinische kookplaats maar juist veel van een sfeervolle ruimte, waar het prettig is om te eten en te drinken. Anders gezegd: de nadruk ligt niet op de apparaten (en dus het bereiden) maar eerder op het nuttigen (en dus het samenzijn). Dat effect is onder andere bereikt door veel open tussenruimtes te creëren in zowel de achterwand als onder het maar liefst zes meter lange kookeiland. De keuken is bovenal een evenwichtige ruimte geworden, iets wat eigenlijk voor de hele woning geldt. “Dat was dan ook een van onze uitdrukkelijke wensen”, zegt de vrouw des huizes. “Ik wilde geen koude ruimtes, geen zwart-witinrichting en overal veel daglicht. We waren ook bereid daarin te investeren. Een huis laten bouwen vergt ondernemerschap, durf en creativiteit – eigenschappen die we in ons werk al hadden ontwikkeld en die nu ook in dit proces van pas kwamen.” Op het terras naast de keuken is ruimte gemaakt voor een barbecue. Zoals de entree overloopt in de keuken via de wand, zo lopen binnen en buiten in elkaar over via de functionaliteit.
Spelen en werken
Het huis is L-vormig. De woonkamer biedt, net als de keuken, goed zicht op de tuin. Een haardmeubel fungeert als roomdivider. In het deel daarachter is een thuiskantoor ingericht. In de zitruimte zelf wordt duidelijk niet alleen gezeten maar ook gespeeld. “Ik wilde geen aparte speelkamer voor de kinderen”, aldus de vrouw des huizes. We vinden het belangrijk dat ze zich vrijelijk door het huis kunnen begeven. En ook eromheen. Er is een terras, er zijn zit- en speelplekken in de tuin maar er loopt ook een betonnen rand om de woning heen waar de kinderen soms met hun driewielers overheen rijden.”
Het belang van daglicht
De metalen trap leidt naar een cirkelvormige overloop waar, als op een rotonde, afslagen zijn die naar de kamers voor de kinderen voeren en naar het gedeelte dat voor de ouders bestemd is. De masterbedroom springt in het oog door de prachtige wandbekleding die de kamer een warme en tegelijk ook ietwat exclusieve sfeer geeft. De badkamer ligt daarachter en is toegankelijk aan twee zijden. Er valt veel daglicht in de badkamer: rechtstreeks in de douche en zelfs op de wasbakken. Geen onbelangrijk detail, want wie zich ’s ochtends moet wassen en scheren bij kunstlicht begint de dag minder opgeruimd dan wanneer de zon naar binnen schijnt. Het is de aandacht voor dit soort verfijningen waarmee NEAR studio deze villa een meerwaarde aan beleving heeft gegeven. Elke kamer is een ruimte geworden die functioneel is en tegemoetkomt aan de specifieke wensen van de bewoners, maar die ook een eigen esthetiek heeft die telkens verrast. In de meeste huizen ontwikkel je een automatische loop: je vindt er blindelings je weg en hebt op den duur geen oog meer voor de indeling en de inrichting. In deze woning is er telkens iets te voelen of te zien dat de aandacht trekt en daarmee ook je waardering nieuw leven inblaast. Dat effect is er zelfs als je de woning weer verlaat en je je op de stoep nog eens omdraait. Opnieuw biedt de gevel een originele aanblik, omdat je een detail ontdekt dat je niet eerder was opgevallen. Het is of je direct terug kunt keren en een ander huis kunt betreden.
Fotografie: Wesley Bergen
